wtorek, 15 czerwca 2010

Mam dość siedzenia

Mam dość siedzenia. Potrzebuje przemieszczania się. Jutro idę do ortodonty w szpitalu przy ulicy Borowskiej, żeby porozmawiać o zabiegu operacyjnym prostowania wady zgryzu (Kiedy taką operację mogą mi przeprowadzić?). Przygotowałem sobie plik o nazwie DoOrtodonty.doc, w którym mam opis mojego schorzenia. Jutro rano chce to wydrukować i dać ortodoncie w Poradni Chirurgii Szczękowo-Twarzowej w szpitalu przy ulicy Borowskiej. Wysłałem maile'a do profesora z Inżynierii Biomedycznej z zapytaniem, czy wie, gdzie są dobre ośrodki leczenia wad zgryzu i stawu skroniowo-żuchwowego. Mam dosyć siedzenia przed komputerem. Poszedłem dzisiaj biegać, ale nie doszedłem na stadion, bo mi odpadł guzik od krótkich spodni. Pomyślałem, że źle się biega bez guzika. Wróciłem do domu i przyszyłem guzik. Gotowałem dzisiaj ryż (Trzeba ryż dać do garnka. Zalać wodą w proporcji 1:2[cokolwiek to znaczy, ale tak jest napisane na opakowaniu ryżu]. Posolić od smaku. Gotować przez piętnaście minut na wolnym ogniu. I jest gotowy ryż. Mi się trochę rozgotował. Widoczonie za długo gotowałem). Ryż zjadłem z masłem, cukrem i cynamonem. Gdy pracowałem dzisiaj na rozdziałem pracy magisterskiej usłyszałem jakiś hałas koło drzwi wejściowych. Wyszedłem i zobaczyłem niebieskookiego mężczynę, który robił jakieś pomiary, jakimś przyrządem. Powiedział mi "dzień dobry" a ja nic nie powiedziałem, tylko zamknąłem drzwi. Jak wyglądały moje dzisiajsze relację z drugim człowiekiem? Czytałem w Internecie, że problem ze stawem skroniowo-żuchwowym, może powodować schorzenia innych części układu mięśniowo-kostnego człowieka.

Napisałem dzisiaj fragment wstępnego rozdziału do pracy magisterskiej. Zamieszczam do poczytania:



a) Pojęcia:



Według „Wielkiej encyklopedii gór i alpinizmu” pod redakcją Kiełkowskich: „Alpinizm: [to] rodzaj działalności uprawianej w górach wysokich. Wywodzący się z turystyki górskiej i polegający na wchodzeniu na szczyty górskie często z pokonywaniem znacznej trudności terenu. Towarzyszą temu duże zagrożenia obiektywne, ponieważ odbywa się w niebezpiecznym, orientacyjnie trudnym terenie górskim, często oddalonym od miejsc zamieszkania, najczęściej w surowych warunkach klimatycznych. Z uprawianiem alpinizmu związane też jest znaczne ryzyko kalkulowane. Alpinizm może być najwyższą formą turystyki górskiej lub też sportem, a dla wielu jeszcze czymś więcej. Jednym z jego podstawowym elementów jest wspinaczka, umożliwiająca pokonywanie trudności terenu górskiego, podczas której używa się często specjalnego sprzętu jak na przykład: lina, haki, młotek, raki, czekan, dziabadła, przyrządy asekuracyjne, itd. U podstaw alpinizmu leży gospodarcza i naukowa eksploracja gór wysokich. Samo pojecie pojawiło się w połowie XIX wieku. Za pierwszy wyczyn alpinistyczny uważa się zdobycie Mont Blanc w 1786 roku. W początkowym okresie alpinistycznego zdobywania szczytów wchodzono na nie zwykle najłatwiejszymi drogami, później ścianami, filarami i innymi wybitnymi formacjami dokonując pierwszych wejść” str 21.

Encyklopedia podaje kilka rodzajów alpinizmu: przewodnikowy, bezprzewodnikowy, letni, zimowy, ekstremalny(sportowy), kobiecy, eksploracyjny, wyprawowy, wysokościowy, jaskiniowy, narciarki.

Spróbuje wypunktować najważniejsze cechy alpinizmu podane w encyklopedii:

1)Jest on działalnością człowieka 2) Ma miejsce na terenie gór wysokich, daleko od miejsc zamieszkania, w trudnych warunkach klimatycznych i atmosferycznych. 3) Polega na wchodzenie na szczyty. 4) Powstał na bazie turystyki górskiej. 5) Wiąże się z niebezpieczeństwem i pokonywanie trudności terenu, często z wykorzystaniem technik wspinania. 6) Istnieją dwa sposoby myślenia o alpinizmie: jako o sporcie i jako najwyższej formie turystyki górskiej. Dla niektórych jest on czymś w rodzaju religii. Są tacy, którzy traktują obszar górski, jako sacrum. 7) Do alpinizmu potrzeba odpowiedniego sprzętu wspinaczkowego. 8) Ludzie zaczęli chodzić po górach najwyższych, bo chcieli poznać nieznane obszary górskie i szukali surowców mineralnych. 9) Pojęcie alpinizmu powstało w połowie XIX wieku. 10) Pierwsza działalność alpinistyczna w epoce nowożytnej to zdobycie szczytu o nazwie Mont Blanc. 11) Pierwotnie wchodzono na szczyty najłatwiejszymi drogami. Potem zaczęto szukać tras trudniejszych.

Himalaizm według tej samej encyklopedii, to: „ alpinizm uprawiany w Himalajach, Karakorum i innych górach wysokich Azji. Specyfiką himalaizmu jest zdobywanie najwyższych szczytów kuli ziemskiej, z czym łączą się poważne problemy aklimatyzacyjne oraz prowadzenie akcji rejonach oddalonych od miejsc zamieszkania i związaną z tym koniecznością stosowania odpowiednich taktyk i stylów alpinistycznych” str 173.

Myślę, że najważniejsza różnica między himalaizmem a alpinizmem jest taka, że himalaizm to czynność zdobywania gór w górach najwyższych, które w większości leżą na terenie Kontynentu Azjatyckiego. Alpinizm też jest uprawiany w górach innych kontynentów niż Azja. Ważny przy wyprawach w góry najwyższy jest problem aklimatyzacji wysokościowej.





b) Ważne pasma górskie dla alpinizmu i himalaizmu:



Ważne dla alpinizmu i himalaizmu pasma górskie to: W Azji

Himalaje z najwyższym szczytem Mount Everest (8848 metrów), Hindukusz z najwyższym szczytem Tiricz Mir Środkowy (7706 metrów), Karakorum z K2 (8611 metrów), Pamir z Kungur Tagh (7719 metrów), Kaukaz z Elbrusem (5642 metrów), Taurus z Kałdy Dag (3734 metrów), Tien-Szan z Pikiem Pobiedy (7439 metrów), Ałtaj z Biełuchą (4506 metrów); W Afryce: Atlas z Tubkalem (4167 metrów), Ruwenzori ze Szczytem Małgorzaty (5109metrów); w Europie Alpy z Mont Blanc (4807metrów), Karpaty z Gerlachem (2655metrów), Góry Skandynawskie z Galdhřpiggen (2469 metrów), Apeniny z Corno Grande (2912 metrów), Pireneje z Aneto (3404metrów); W obu Amerykach: Appalachy z Mitchell (2037metrów); Kordyliery z Mc Kinley (6194metrów), Andy z Aconcaguą (6960metrów); W Nowej Zelandii: Alpy Południowe z Mont Cook (3764metrów); Na Antarktydzie: Góry Transantarktyczne z Mont Kirkpatrick (4528metrów).





Dziękuję.





Marcin

Marcin (19:38)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz