piątek, 18 czerwca 2010

Znalazłem kartkę z Poradni Chirurgii Szczękowo-Twarzowej

Znalazłem kartkę z Poradni Chirurgii Szczękowo-Twarzowej w szpitalu przy ulicy Borowskiej, tą którą dostałem gdy się rejestrowałem dnia 5.03.2010 w poradni. Okazało się, że to ja źle pamiętałem, bo na kartce, którą wtedy dostałem jest wyraźnie napisane obok terminu wizyty, że mam przynieść skierowanie do Poradni Chirurgii SZczekowo Twarzowej. Doktor, która mnie rejestrowała napisała, mi na kartce, że ma mieć skierownie, a ja źle zapamiętałem, poszedłem na wizytę bez kartki i bez skierownia. To moja wina, że mnie nie przyjęli, bo zapomniałem wziąć ze sobą skierownia a to wyraźnie było napisane na kartce, którą dostałem. Wniosek: Zawsze przed wizytą patrz na karteczki, które dostajesz podczas rejestracji. Teraz z mojej winy będę czekał kolejne trzy miesiace na wizytę do ortodonty w tej poradni. Wstałem około siódmej. Napisałem fragment rozdziału do pracy magisterskiej na temat pojęć ziązanych z górami i historii alpinizmu. Co ja dzisiaj robiłem? Daję do poczytania:





a) Czternaście najwyższych szczytów świata:







„Wielka encyklopedia gór i alpinizmu” pod redakcją Kiełkowskich podaje następujące wysokości czternastu najwyższych szczytów świata:



1)Mount Everest (8848 metrów), położony w Himalajach Wysokich na granicy Chin i

Nepalu. Inne nazwy tego szczytu to: Saghar Mata i Czomolungma



2) K2 (8611 metrów), położony na granicy Chin i Pakistanu, w paśmie Karakorum. Inne nazwy to: Czogori, Lambha Pahar, Dapsang, Kechu, Mount Godwin-Austen



3) Kangchenjunga (8586 metry). Położony we wschodniej części Himalajów na granicy Indii i Nepalu.



4) Lhotse (8501 metrów), położny w sąsiedztwie Mont Everest, w Himalajach Wysokich.



5) Makalu (8485 metrów), położony w Himalajach Wysokich, na granicy Chin i Nepalu,

20 km na południowy wschód od Mount Everestu.



6) Oho Oyu (8201 metrów). Położony w Himalajach Wysokich, na północny zachód od Mont

Everestu, na granicy Chin i Nepalu.



7) Dhaulagiri (8167 metrów), położony w środkowo- zachodnich Himalajach.



8) Manaslu (8157 metrów), położony na terenie Indii, około siedemdziesiąt kilometrów na

wschód od Annapurny.



9) Nanga Parbat (8126 metrów), położony w zachodniej części Himalajów Wysokich, na

terenie Pakistanu.



10) Annapurna (8091 metrów), położony w centrum Nepalu.



11) Gasherbrum I (8080 metrów), położony w paśmie Karakorum. Inna nazwa to Hidden Peak.



12) Broad Peak (8051 metrów), położony w Karakorum. Inna nazwa to Falchan Kangri.



13) Gasherbrum II (8034 metry), położony w Karakorum.



14) Shisha Pangma (8012 metrów), położony w Himalajach Wysokich na terenie Tybetu. Inna nazwa to Gosainthan



Trzeba powiedzieć, że istnieją rozbieżności w podawaniu wysokości najwyższych szczytów świata w różnych źródłach. Góry te są ciągle mierzone w różny sposób i wychodzą różne wyniki pomiarów. Istnieją spory co do tego, czy przy pomiarach szczytów powinno się uwzględniać wysokość pokrywy śnieżnej i lodowej, czy może mierzyć do wysokości litej skały. "Wielka encyklopedia gór i alpinizmu" pod redakcją Kiełkowskich (Tom pierwszy pod tytułem "Wprowadzenie") podaje, że w ostatnich latach Chińczycy próbują uznać jako osobny szczyt ośmiotysięczny środkowy wierzchołek Broad Peaku o nazwie Broad Peak Central ( 8011 metrów), który od głównego wierzchołka jest oddzielony wcięciem o głębokości 180 metrów.



b) Historia alpinizmu:



Obszary górskie pozostawały najdłużej niezbadane. Człowiekowi było ciężko chodzić po górach, bo góry to teren trudny. Na pewno łatwiej jest podróżować przez obszar nizinny, niż w górach. Góry stawiają człowiekowi opór.

Dawni ludzie bali się gór. Myśleli o nich, jako o miejscu nadprzyrodzonym, zamieszkałym przez bogów. Trudności techniczne i respekt przed górami spowodował, że obszary te zostały poznane najpóźniej. Pierwszymi osobami, które pojawiły się w górach byli: badacze, ludzie lubiący przygody i osadnicy. „Wielka encyklopedia gór i alpinizmu” dzieli historię zdobywania przez człowieka terenów górskich na pięć okresów.



„Rejony wysokogórskie najdłużej pozostawały niezbadanym obszarem kuli ziemskiej , w wyobrażeniach ludzi dawnych wieków, góry były miejscem nieprzystępnym i dającym trwogę, a wejście do nich strzegły potwory i smoki. Każda wyprawa w głąb gór wiązała się z dużym niebezpieczeństwem i podejmowali się jej najczęściej dążący do poznania badacze, żądni przygód awanturnicy oraz zdeterminowani osadnicy. Ich dziełem było stopniowe udostępnienie i zasiedlenie dolin oraz zdobycie szczytów i grani. Dzieje podboju gór, które stanowią podstawową część historii alpinizmu, można podzielić na pięć okresów:..”str22

Pierwszy okres zdobywania gór ma nazwę Prealpinizmu.

Prealpinizm trwał do czasu pierwszego wejścia na szczyt Mont Blanc w roku 1786. W okresie tym człowiek odnajdował drogi, które pozwalały mu podróżować przez łańcuchy górskie. Miały miejsce pierwsze wejścia na szczyty.

Nie jest moim celem mówienie o wszystkich historycznych przypadkach zdobywania gór. Myślę, że dobrze jest postawić pytanie: Kto pierwotnie zdobywał góry? Do jakich grup społecznych należeli pierwsi zdobywcy gór? Czytając hasło „Historia alpinizmu” w encyklopedii Kiełkowskich zauważyłem, że pierwotnie w górach pojawiali się: wojskowi( na przykład wojska mongolskie), podróżnicy szukający dróg przez łańcuchy górskie( na przykład Marco Polo), władcy( Król Aragoni Pedro III, który w roku 1276 samotnie wszedł na Canigou (2785 metrów) w Pirenejach), artyści ( Dante Alighieri, Goethe, Francesco Petrarka), Aztecy i Inkowie, naukowcy, zakonnicy i duchowni (na przykład Jezuici), studenci, osadnicy.

5000 lat przed naszą erą ludzie brązu dotarli do wysokości 3200 metrów na szczycie o nazwie Similaun w Alpach Wschodnich i zdobyli wierzchołek Riffelhornu (2927 metrów) w Alpach. Z roku 1619 p.n.e. pochodzi najwcześniejszy przekaz zapisany w „Biblii” o wejściu na wysoką górę. Mojżesz zdobył górę Synaj ( obecna nazwa to Dżabel Musa, 2285 metrów).

W dwunastym wieku naszej ery na szczycie Góry Adama w Cejlonie wybudowano pierwszą świątynię. W roku 1218 wojska mongolskie pod dowództwem księcia Dżuczi przeszły przez pasmo Tien – Szan, do kotliny Fergenskiej. 1219 wojska mongolskie pod dowództwem Dżuczi przeszły Pamir. W roku 1272 Marco Polo i towarzysze przemierzyli Pamir, idąc do Chin. Pod koniec XIII wieku Chan Kublaj przeprowadził wojska mongolskie przez Kunlun, Tien- Szan i Himalaje.

W 1311 było wejście Dantego Aligheri na Monte Faterona (1654metry) w Appeninach. W 1336 Francesco Petrarka zdobył Mont Ventoux (1912 metrów) w Alpach Francuskich. W 1358 Bonifacio Rofario d’Astin zdobył pierwszy alpejski trzytysięcznik Rocella Melone (3537 metrów). W 1398 dowódca mongolski Timur z armią przemierzył Hindukusz. W 1448 Aztekowie weszli na Popocatepell (5452metryw). Około 1500 roku Inkowie zdobyli Llullaillaco (6739 metrów), Licancabur (5930 metrów), Tortas (6332metryw) i inne szczyty w Andach.

W 1511 Leonardo Da Vinci wszedł na Monte Bo (2566metrów) w masywie Monte Rosy w Alpach.

W 1533 Mirza Haidar przekroczył z armią Karakorum Pass(5570 metrów) i Saser La(5395 metrów) w paśmie Karakorum.

1603 Jezuita Beneto de Goes przekroczył Hindukusz i zwiedził Pamir. W 1624 Jezuici przeszli przez Himalaje do Tybetu.

1754 było wejście dwóch islandzkich studentów na Heklę (1447 metrów) w Islandii. W roku 1761 było pierwsze odnotowano wejście na Krywań (2495metrów) w Tatrach Wysokich. W 1762 chłopi z Bockensteinu weszli na Ankogel (3263 metry). W 1784 Jean –Marie Couffet i Francois Guidet weszli na Done du Gouter ( 4303 metry), w Masywie Mont Blanc.

Nie podałem wszystkich najwybitniejszych historycznych wejść na szczyty górskie. Wybrałem kilka, które wydały mi się atrakcyjne do przedstawienia, jako reprezentatywne, dla tych grup społecznych, które wymieniłem. Myślę, że oprócz tych znanych historycznie wejść, były też takie, o których nikt nie wiedział.

W roku 1786 miało miejsce pierwsze udokumentowane zdobycie szczytu Mont Blanc(4807metrów). Od tego czasu zaczął się Okres Wczesnego Alpinizmu. W tym czasie rozpoczęto zdobywaniu trudnych szczytów, ale szukając najprostszych dróg. Zdobywano głównie szczyty w Alpach. Ludzie w górach często korzystali z usług przewodników (alpinizm przewodnikowy). Ulepszono techniki alpinistyczne. Powstaje ideologia związana z alpinizmem. Wyprawy górskie poza Europą były realizowane głównie przez ludzi nauki. W latach 1857-69 powstały organizacje związane z alpinizmem.

Dziękuję.



Marcin

Marcin (15:47)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz